woensdag 16 september 2015
Dit wat mijn leven op zijn kop zette.
19:08 | 
Gepost door
Lynette
September 2015 begon mijn leven in een nachtmerrie te veranderen. Buiten scheen de zon volop, en ik lag op een stretchbed met een deken te bibberen van de kou. Inmiddels was het nog volop zomer en gaf de thermometer 30+ graden aan. Ik klonk verward en wist niets of niemand hoe en wat. Totaal verward .. Dagen gingen voorbij en werd steeds verwarder en zwakker. Mijn ouders hebben de dokter ingeschakeld en die is komen kijken bij mij.
Mijn ouders en de dokter hebben gesloten om naar het ziekenhuis te gaan.
Overgebracht naar Emmen ziekenhuis en daar bleek uit scans dat ik een leverontsteking had. ''Gelukkig'' dachten mijn ouders niet iets héél ernstigs. Gewoon een ontsteking dachten we. Ik moest in het ziekenhuis blijven en ik kreeg antibiotica om op te sterken. Na anderhalve week mocht ik weer naar huis. Op dat moment zou ik naar de 2e klas gaan van de hogere school, wat ik had ik er zin in! Voelde me al weer ietsjes beter en dacht het komt wel weer goed, ik word weer de oude ik.
Maar nee ..
Ik werd zieker dan ziek. Wist op dat moment niet meer wie mijn ouders waren. Niemand wist wat ik nu mankeerde. Uiteindelijk de dokter wéér gebeld, weer gekomen en toen besloten om naar een Universitair ziekenhuis te gaan. Of tewel naar Groningen UMCG.
Ik ben 'snachts met sirene's naar Groningen overgebracht omdat ik zwakker en zwakker werd.
Dokters wisten zich geen raad en stonden perplex. Dokters gaven mij vocht door een infuus en medicatie. Paar dagen erna was de echte nachtmerrie begonnen ... Ik raakte in een coma. De wereld stond op dat moment helemaal stil voor mijn ouders en zus. Niemand wist van hoe en wat en stonden voor een groot raadsel. In totaal heb ik 10 dagen in coma gelegen, en zelfs 10 secondes niet geademd. (gelukkig heb ik hier helemaal niks van meegekregen). Ik werd na ongeveer 2 weken overgeplaatst naar het Medium Care. Dokters hebben uren gepraat met mijn ouders, dokters gaven aan dat ze het niet meer wisten. Dokter vroegen nog aan mijn ouders ''wat kunnen we doen?''. Een vraag wat een dokter eigenlijk helemaal niet hoeft te vragen aan de ouders! Allemaal zo apart en onwerkelijk. Tót op dat moment zei mijn vader: ''geef haar maar chemokuren, dan doen we tenminste wát''. Dokters hebben overleg gehad en besloten om mij chemokuren te geven. Vele maanden heb ik die gekregen. En nog steeds in het achterhoofd: ''Wat mankeer ik nou?! Waarom weet niemand wat ik heb of mankeer? Ik stel me toch niet aan?''. Niemand die het zag. Na ruim 4 maanden in het ziekenhuis te hebben gelegen, kwam de dokter naar mijn bed toe, en zei: ''Ik ben er éindelijk achter wat je mankeerd!''.
Een grote traan en een grote opluchting viel van mijn schouder! ''Je hebt Syndroom van Griscelli''. Met een verbaasde blik keek ik de dokter aan en zei: ''Huh? Wat zeg je? Wat is dat? En word ik wel beter?''. De dokter gaf mij uitleg dat het een hele zeldzame ziekte was. 40 mensen over de hele wereld hebben deze ziekte. Die alleen voorkomt bij kinderen bij de geboorte. Maar ik was 13?! Het houd in dat je eigen cellen elkaar aanvallen/opeten in je lichaam. Ik dacht alleen maar, wat maakt het uit áls ik maar beter word. Dokter gaf mij uitleg hoe ik beter kon worden. Ik moest een beenmergtransplantatie ondergaan. In die tijd mocht ik een paar dagen naar huis, naar mijn eigen plek om goed aan te sterken voor de transplantatie. Begin Juni moest ik naar Leiden toe ziekenhuis. Op 6-6-6 was de grote dag, mijn van eigen zus Wendy. Alles is goed gegaan, en het bloed dat mijn zus doneerde aan mij accepteerde mijn lichaam. Hierdoor ben ik weer helemaal genezen en beter! Door deze nare periode in mijn leven, geniet ik veel intenser en kan ik van de kleinste dingen meer genieten. Ik leef met elke dag en haal er alles uit wat kan! Wat mij echt op de been heeft geholpen is het zinnetje: ''Altijd blijven lachen, wat er ook gebeurd''.
Liefs,
Lynette. <3
.jpg)
maandag 16 augustus 2010
Welkom
Hallo allemaal!
En nogmaals welkom op mijn blog!
Dit is de start van mijn nieuwe blog. Ik ga proberen elke dag/om de dag een nieuw berichtje te schrijven. Wat kun je zoal op mijn site vinden? Deze blog heb ik aangemaakt om te schrijven over wat ik zoal meemaak. Je zal hier dus voornamelijk berichten over mij en mijn belevenissen vinden, maar ook over make-up, muziek en fotografie! Als hobby sta ik namelijk graag model voor mijn zus, die fotografeert.
In ieder geval veel plezier op deze blog en ik hoop je natuurlijk nog eens terug te zien!
Liefs,
Lynette
En nogmaals welkom op mijn blog!
Dit is de start van mijn nieuwe blog. Ik ga proberen elke dag/om de dag een nieuw berichtje te schrijven. Wat kun je zoal op mijn site vinden? Deze blog heb ik aangemaakt om te schrijven over wat ik zoal meemaak. Je zal hier dus voornamelijk berichten over mij en mijn belevenissen vinden, maar ook over make-up, muziek en fotografie! Als hobby sta ik namelijk graag model voor mijn zus, die fotografeert.
In ieder geval veel plezier op deze blog en ik hoop je natuurlijk nog eens terug te zien!
Liefs,
Lynette
Labels:
Abonneren op:
Posts (Atom)
Leuke blogs
-
My twitpics12 jaar geleden
